De band tussen een grootmoeder en haar kleinkinderen is iets uitzonderlijk speciaals en waardevols.
De gedeelde momenten zijn gevuld met intense gevoelens, maar bieden ook rijke en vervullende wederzijdse uitwisselingen. In dit artikel geven we enkele redenen waarom zij zo belangrijk is in hun ogen.
Veel liefde en tederheid:
In een hectische wereld waar alles steeds sneller gaat en waar ouders druk zijn met hun carrière, het huishouden en externe zorgen, is het soms moeilijk voor kinderen om de affectie en aandacht te krijgen die ze nodig hebben. In deze context kan hun grootmoeder een baken zijn, een ware affectieve steunpilaar waarop ze altijd kunnen rekenen.
Juist omdat ze de tijd en affectieve betrokkenheid kan bieden die ze misschien niet altijd aan haar eigen kinderen kon geven. Ze is flexibeler, begripvoller en soms ook meer toegeeflijk. Dit versterkt alleen maar de sterke band die hen verenigt en de liefde die deze kleinkinderen voor haar voelen.
Medeplichtigheid en lachen:
Waar de grootmoeder vroeger werd gezien als autoritair, streng en soms kil, is dat beeld sterk veranderd. Oma is jonger, leeft op een meer ’trendy’ manier, ze reist, kleedt zich modieus en gaat uit eten met haar vrienden. Deze verandering in levensstijl maakt meer medeplichtigheid met haar kleinkinderen mogelijk, een opener en levendiger connectie tussen hen.
Wanneer ze hen ziet, zoekt ze vooral naar plezier, amusement, lachen en vreugde die deze momenten samen hen beiden bieden. En op deze manier wordt het vaak verslavend; zowel zij als zij willen steeds meer, streven ernaar elkaar te zien en tijd samen door te brengen.
Voortdurende wederzijdse ondersteuning:
Altijd klaar om te luisteren, gul met advies en verlichte meningen, ze is nog steeds een echt referentiepunt voor haar kleinkinderen. Het is bij haar dat ze begrip zoeken dat ze mogelijk niet van hun ouders krijgen. Met haar ervaring kan ze hen leiden, geruststellen, en dit zonder oordeel. Dat is voor hen erg belangrijk in turbulente perioden zoals de adolescentie.
Op hun beurt brengen haar kleinkinderen haar ook veel. Meer bereid om nieuwe dingen te proberen en te ontdekken. Ze gebruikt deze kansen om bij te blijven, verankerd in het heden.
Ze kan zich ook openstellen naar hen over haar zorgen of verdriet. In deze wederzijdse ondersteuningsrelatie vindt iedereen troost en geluk.
